Wołowina rendang i trochę o zdjęciach

Rendang to jedna z najsmaczniejszych potraw na świecie, a jednocześnie jedna z najbrzydszych. Nie ma co owijać w bawełnę, rendang wygląda jak kupa (nieszczęścia), popatrzcie tylko na obrazki, jakie wyrzucają google (klik). Do sfotografowania go podchodziliśmy aż trzykrotnie. Dwie pierwsze sesje fotograficzne skończły się porażką tak spektakularną, że nawet nam, choć wiedzieliśmy jak dobre jest to danie, odbierało apetyt. Przepis trafił do archiwum a nam została nadzieja, że kiedyś wpadniemy na dobry pomysł.

Cztery tygodnie temu Witek zapisał się na kurs fotografii dla blogerów kulinarnych. Zgadnijcie jakie dostał zadanie domowe i to już na drugiej lekcji? Tak, w ramach ćwiczeń musiał zrobić zdjęcie potrawy, która albo nie grzeszy urodą z natury, albo wyjątkowo trudno się fotografuje. Jako przykłady podane miał wszelkie pasztety, gulasze, curry, chili i tym podobne smakowite papki. Moją pierwszą myślą było – ugotuję rendang! Bo jeśli teraz nam się nie uda, to nie uda się już nigdy. Tym bardziej, że instruktorzy (Lara Ferroni i Ron Goldman) nie zostawili kursantów samym sobie i podali mnóstwo tricków i sposobów, na pokazanie urody niefotogenicznego jedzenia. Podali też jedną bardzo pomocną wskazówkę – kazali przeszukać gazety, książki i internet w poszukiwaniu zdjęcia, które będzie się nam podobać i polecili spróbować je odtworzyć. Właśnie, odtworzyć, nie skopiować. Bo kopiuje się bezmyślnie, a przy otwarzaniu trzeba pomyśleć, czemu fotograf i stylista zastosowali takie a nie inne światło, kadr, naczynia, dodatki i kolory. Szanse są, że zdjęcie i tak wyjdzie zupełnie inne.

Wśród naszych finalistów znalazło się zdjęcie wyszperane na Tastespotting (niestety, została tam teraz tylko miniatura, autor usunał już oryginał ze swojej strony a szkoda) oraz, a to ci dopiero niespodzianka, fotografia z jednego z ostatnich wydań Donna Hay Magazine. To pierwsze, choć piękne, odpadło ze względu na brak odpowiednich dodatków, została niezawodna jak zawsze Donna. Rezultat możecie ocenić poniżej. Nam się podoba, instruktor również wydał przychylny wyrok, choć kilka niedociągnięć znalazł.

Wypadałoby jeszcze dorzucić słówko o samym przepisie. Ta niezwykle aromatyczna wołowina z dodatkiem kokosu zapadła mi w pamięć w czasie pobytu w Malezji. (Potrawa pochodzi z Indonezji, ale popularna jest również w sąsiadujących z nią krajach). Po przepis zwróciłam się więc z prośbą do znajomej Malezyjki, a ta odesłała mnie do bloga Rasa Malaysia, z którego sama często korzysta. Lepszej rekomendacji nie potrzebowałam.

Rendang smakuje jeszcze lepiej na drugi dzień po ugotowaniu.

* W oryginalnym przepisie było 10-12 papryczek, ale ponieważ różna jest ich moc i różna jest ludzka na tę moc odporność, polecam dodanie za pierwszym razem jednej lub dwóch. Mogę tylko powiedzieć, że 10 paliło naprawdę mocno!

** Wiórki kokosowe praż na suchej patelni, aż nabiorą złotobrązowego kolou. Podczas prażenia cały czas mieszaj.

Drukuj